Opis inwentaryzacyjny:
Nagrobek Katarzyny Mizaryuszowej znajdujący się na Cmentarzu Katedralnym przy ul. Mickiewicza w Sandomierzu posiada cechy klacycystyczne. Ma on formę krzyża stojącego na postumencie. Ustawiony został na podwójnej plincie - dolna plinta niewidoczna w czasie konserwacji została wydobyta z ziemi, która sprawia wrażenie schodów. Na nich ustawiony jest boniowany cokół zakończony od góry profilowaną listwą. Wyżej znajduje się prostokątny w przekroju blok kamienia z napisami na wszystkich czterech bokach i następującej treści:

Prostokątny cokół od dołu jest wykończony profilowaną listwą, a od góry pasem fryzu ozdobionego draperią, a oddzielonego od inskrypcji prostą listwą. Nad nimi znajduje się gzyms z kostkowym fryzem. Na nim oparte są cztery akroteriony, między którymi znajdują się tympanony ozdobione motywami trupiej czaszki i skrzyżowanych piszczeli, muszli i klepsydry ze skrzydłami. Całość jest zwieńczona krzyżem ustawionym na prostokątnym cokole ozdobionym z obu stron w ten sam sposób Arma Christi. Krzyż flankują dwie czary ozdobione motywem akantu, nakryte wieczkiem z półkulą - obydwie zostały zrekonstruowane. Cały nagrobek łącznie z plintami z krzyżem został wykuty tylko z 6 kawałków piaskowca: 2 to plinty, dolna część cokołu, nastawa, krzyż w całości. Brak danych o wykonaniu urn, ale na podstawie analogii z zachowanymi kielichami kielichami z nagrobka w Górach Wysokich oraz czar znajdujących się na podobnych nagrobkach na Cmentarzu Katedralnym można wnioskować, iż wykonane były w kawałkach, a później zestawiane przy pomocy trzpieni kutych z żelaza i umieszczane na pomnikach. Na podstawie tej obserwacji postanowiono wykonać kopie waz - wytoczono je w kawałkach i zestawiono w całości przed umieszczeniem na obiekcie. Ciekawy i urozmaicony jest sposób opracowania bloków kamiennych. Oprócz płycin z inskrypcjami, które zostały wygładzone przed wykuciem liter/bardzo piękną, ozdobną pisanką, wszystkie płaszczyzny - plinty, powierzchnie krzyża i nastawy mają urozmaicone rodzaje faktury, co bardzo wzbogaca formę nagrobka. Wazy i krzyż zostały zmontowane na pomniku na kutych ręcznie prętach żelaznych zalewanych ołowiem.
Nagrobek Katarzyny Mizaryuszowej powstał po 3 września 1834 roku. Jego pochodzenie nie jest znane lecz z wielości prawie identycznych nagrobków na Cmentarzu Katedralnym Franciszka Schucha z 1832 r., Pawła Mareckiego z 1852 r. Bujalskiej oraz na cmentarzu parafialnym w górach Wysokich Szczepana Ulrych można wnioskować, zarówno ze względu na piękną, klasyczną, pełną symboliki nagrobnej formę jak i też na wzruszającą inskrypcję został uznany przez ks. M. Bulińskiego autora "Monografii Miasta Sandomierza" z 1870 r. za jeden z najbardziej ciekawych obiektów na Cmentarzu Katedralnym. Autor w swoim opracowaniu cytuje wiersze z pomnika, lecz nie jest to przekaz dosłowny. Poprawia on w wielu miejscach pisownię, a także "udoskonala" formę artystyczną utworu. Również w dokumentacji historyczno - konserwatorskiej z 1998 r. "Sandomierz - Cmentarz katedralny" inskrypcja nie została przytoczona poprawnie i w całości, być może wtedy były kłopoty z jej odczytaniem ze względu na jej zły stan. Pod koniec lat 90 XX w. zginęła z nagrobka oryginalna urna ozdobna ( w w/w dokumentacji opracowanej przez mgr Marka Florka jest informacją o jednej czarze). Druga z nich już wcześniej uległa zniszczeniu. Zachował się po niej jedynie kawałek brzuścia. Kilka lat temu podniesiono nagrobek przysypany ziemią do płyty z inskrypcją, lecz wydobyto z ziemi tylko jedną plintę, a dolną wykorzystano jako fundament do wypoziomowania nagrobka. Dopiero przy pracach konserwatorskich prowadzonych w 2003 r. nagrobek został wydobyty z ziemi i nastąpiła jego kompleksowa konserwacja.