Opis inwentaryzacyjny:
Nagrobek Małgorzaty Mazur został ustawiony ok.1869 roku na terenie Cmentarza Katedralnego Katedralnego Sandomierzu. Forma pomnika nawiązuje do popularnych rozwiązań sztuki sepulkralnej XIX w. Sposób wykonania, uproszczenie proporcji i plastyka wskazują na ludowe pochodzenie jego twórcy. Nagrobek tworzą: architektoniczny cokół i zwieńczenie z rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego. Pomnik wykuto w wapieniu pińczowskim i ustawiono go bezpośrednio na ziemi. Jego dolna część stanowi sześcian bryła znacznie wystająca obrys podstawy cokołu. Cokół tworzy prostopadłościan na planie zbliżonym do kwadratu. Jego frontową ścianę pokrywa inskrypcja wyryta częściowo stylizowaną antykwą dwuelementową i pismem kaligraficznym:

Napis cechuje pewna nieporadność na rysunku liter. Cokół nakrywa trapezoidalny masywny element z trójkątnymi płyciznami na dłużnych bokach, ( które mają nawiązanie do naczółków). Jego dolną część zdobi ciężki w proporcjach gzyms ozdobiony ćwierćklęską. Na elemencie nakrywa cokołu ustawiono formę, która swym kształtem nawiązywać ma do sterczyny. Została skomponowana na planie zbliżonym do kwadratu, u dołu zamknięta jest plintą, u góry ozdobiona opadającymi na boki prostym gzymsem. Pomnik wieńczy masywny krzyż wapienny, ustawiony na kostce, z romboidalnie rozszerzonymi ramionami. Na jego frontowej stronie umieszczono półpełną rzeźbioną figurę Chrystusa ukrzyżowanego. Rzeźba o dużym ładunku ekspresji, uproszczonym traktowaniem formy i tematu. Poszczególne elementy pomnika wykonane są bez dbałości o utrzymanie kątów, linii prostych, odpowiednich proporcji, wierności detali przy kształtowaniu architektury.